Historia parafii

Parafia Matki Bożej Śnieżnej, zlokalizowana jest w południowo-wschodniej części Rzeszowa, w dzielnicy Budziwój (do 2010 odrębna wieś). Miejscowość Budziwój posiada długą historię, sięgającą swymi początkami XIV w. Po raz pierwszy wzmiankowany jest w dokumencie króla Władysława Jagiełły w 1423. Przez wiele stuleci Budziwój należał do parafii Tyczyn. Samodzielną jednostką duszpasterską (ekspozyturą) został 1 I 1921 na mocy zarządzenia bp. Józefa Sebastiana Pelczara, co otworzyło proces organizacji struktur parafialnych. Po ich zorganizowaniu zyskał rangę parafii. Parafia od początku swego istnienia należy do dekanatu tyczyńskiego, najpierw w diecezji przemyskiej, a od 1992 – rzeszowskiej. W 2010 liczyła 3650 wiernych.

W okresie przynależności do parafii tyczyńskiej w Budziwoju funkcjonowała niewielka, drewniana kaplica z obrazem Matki Bożej Śnieżnej, przystosowana do odprawiania Mszy św., wzniesiona w XVI w. Sporadycznie, najczęściej z racji odpustu (5 VIII), sprawowano w niej służbę Bożą. Rozebrano ją w 1902 przygotowując miejsce pod nowy, murowany kościół. Wybudowany został w latach 1905 – 07 według projektu inż. Adolfa Sumpera z Rzeszowa, a poświęcono go 5 VIII 1907. Była to niewielka rozmiarami świątynia. Ona jednak w 1921 podniesiona została do rangi kościoła parafialnego. W takim charakterze, zwłaszcza że z latach 1961- 62 dokonano jej rozbudowy, służyła do 2002, gdy sprawowanie liturgii przeniesiono do nowego kościoła. Obecnie kultowi religijnemu służy kościół, wybudowany w latach 1999-2002 według projektu inż. Henryka Sobolewskiego, poświęcony 5 VIII 2002 przez bp. K. Górnego. Kultowi religijnemu w parafii służy też kaplica cmentarna, wybudowana w latach 1996 – 97, poświęcona 5 IX 1999 przez bp. Edwarda Białogłowskiego. Prócz wymienionych obiektów obecną bazę parafialną stanowią jeszcze: plebania z domem zakonnym, wybudowana w latach. 1987 – 92 oraz dom parafialny (od 2004 Publiczne Przedszkole im. św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego), wzniesiony w latach 1987-90.

Koordynatorem życia parafialnego jest każdorazowy rządca parafii, noszący tytuł ekspozyta, administratora, czy proboszcza. W Budziwoju obowiązki te pełnili następujący kapłani: Tomasz Żarów (1921 – 1933), Ludwik Sieradzki (1933 – 34), Tadeusz Łącki (1934 – 36), Wojciech Kałucki (1936 – 46), Władysław Kuzdrzał (1946 – 58), Stanisław Kluz (1958 – 61), Kazimierz Żydzik (1961 – 80), Jan Kocór (1980), Kazimierz Guzy (1980-2009). Od 19 XII 2009 proboszczem parafii jest ks. Mieczysław Lignowski (ur. 2 I 1958 w Harcie, wyśw. 29 VI 1983 w Przemyślu). Większość z wymienionych rządców parafii pracowała samodzielnie. Współpracowników przydzielano im na krótko, zwykle gdy sami nie mogli pełnić swych obowiązków. Dopiero w 1991 parafia otrzymała na stałe kapłana – wikariusza.
W 1976 z inicjatywy ks. Żydzika w Budziwoju swój dom zakonny otworzyły siostry ze Zgromadzenia Franciszkanek Rodziny Maryi. Marianki podjęły posługę w kościele i wśród chorych oraz pracę katechetyczną. W 1993 zlikwidowały swoją placówkę, ale w 2004 na nowo ją uruchomiły. Tym razem głównym ich zajęciem jest prowadzenie przedszkola i praca w zakrystii.
Życie religijne wiernych uzewnętrznia się przede wszystkim poprzez liczny udział w nabożeństwach oraz poprzez wsparcie dla dzieła budowy kościoła i obiektów parafialnych. Jego zewnętrznym przejawem jest też działalność organizacji katolickich.

Oprac. Ks. dr Andrzej Motyka

Historia kościoła

I. NOWY KOŚCIÓŁ

Motywem budowy nowego kościoła było to, że dotychczasowy kościół parafialny (także p.w. Matki Bożej Śnieżnej, zbudowany w latach 1905-1907, rozbudowany w latach 1961- 1962), był za mały, wobec wzrastającej liczby wiernych.

Starania przeprowadzono standardowe, trudności nie było bo czas komuny się skończył, istniała tylko potrzeba „odrolnienia” działki, co pociągnęło za sobą stosowne koszty. Pozwolenia władz otrzymano w sierpniu 1999 r.

• Autor projektu: inż. Henryk Sobolewski.
• Kapłan budowniczy: ks. prałat Kazimierz Guzy (ur. 2.01.1941 r., + 1.12.2009 r.), proboszcz w Budziwoju od 13.10.1980 r. do 1.12.2009 r.

Kamień węgielny pochodzi z Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie, poświęcony i wmurowany przez ks. bpa Kazimierza Górnego w dniu 5.08. 2002 r., podczas odpustu parafialnego.

Budowę rozpoczęto w dniu 5 września 1999 r. od uroczystego poświęcenia placu i narzędzi przez ks. bpa Edwarda Białogłowskiego. Budowę zakończono w 2002 r. Uposażanie wnętrza świątyni i zagospodarowywanie otoczenia trwa nadal. Kościół poświęcił ks. bp Kazimierz Górny w dniu 5.08.2002 r.

Budową kierował ks. prałat Kazimierz Guzy. W tym trudzie wspierała go Rada Parafialna oraz Komitet Budowy Kościoła, w skład którego wchodziło 62 osoby, były one tzw. rejonowymi w 31 rejonach parafii – zbierali fundusze i organizowali ludzi do pracy. W okresie budowy kościoła parafianie przepracowali społecznie ok. 4800 dniówek ( np. w roku 2001 – 1400 dniówek), a złożone ofiary w latach 1999-2009 wynoszą ok. 1 900 000 zł. Do najbardziej aktywnych parafian należeli: Eugeniusz Pałka, Roman Pałka, Ignacy Tłuczek, Zdzisław Nalepa, Stanisław Chmiel, Emil Pizło, Marian Kotula, Kazimierz Cioch, Eugeniusz Paśkiewicz. Budowano z ofiar wiernych.Wyposażanie świątyni trwa. Do tej pory uczyniono m.in.: dużych rozmiarów krzyż z figurą Pana Jezusa, wykonany w drewnie lipowym przez artystów rzeźbiarzy Dorotę i Józefa Powroźnik oraz duże obrazy Pana Jezusa Miłosiernego i św. Antoniego, które na płótnie wykonał malarz Oleg Czyżowski (złocenia wykonała Edyta Powroźnik – Dedio) – obrazy i krzyż zostały poświęcone przez ks. bpa Edwarda Białogłowskiego 5.08.2009 r.; polichromia – m.in. wizerunki M.B. Częstochowskiej, M.B. Ostrobramskiej, M.B. z Kalwarii Zebrzydowskiej, M.B. z Kalwarii Pacławskiej, M.B. Boreckiej i M.B. Łaskawej z Chmielnika Rzeszowskiego – zaprojektowane i wykonane przez malarza Claudio Cani (Włoch z Sycylii) w latach 2009-2010; Droga Krzyżowa – poświęcona przez ks. bpa Kazimierza Górnego 13.11.2011 r., zaprojektowana i wykonana w mosiądzu przez Urszulę i Marcina Szczepaniak.

Kościół nie był konsekrowany.

Opr. ks. Mieczysław Lignowski