WIGILIA BOŻEGO NARODZENIA

Wigilia to wieczór poprzedzający ważne święto. Zwyczaj ten podkreśla eschatologiczny sens chrześcijaństwa, czyli oczekiwanie na przyjście Chrystusa. W tradycji katolickiej najważniejszą wigilią jest Wigilia Paschalna, która została uznana przez św. Augustyna za „matkę wszystkich świętych wigilii”. Niemniej nazwa ta na stałe związała się ze świętami Bożego Narodzenia. Wieczór poprzedzający Narodziny Pańskie jest uroczyście obchodzony. Kulminacyjnym punktem Wigilii Bożego Narodzenia jest wieczerza – uroczysta kolacja, do której domownicy zasiadają wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdki. Zgodnie z tradycją na stole dominują potrawy postne. Wieczerza wigilijna poprzedzona jest domową liturgią na którą składają się: odczytanie Ewangelii o Narodzeniu Pana Jezusa, modlitwa za żywych i zmarłych członków rodziny, życzenia, dzielenie się opłatkiem i śpiew kolęd.

Jest w moim Kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
(C.K. Norwid)

PASTERKA

Pasterka jest to pierwsza Mszą św. w Święta Bożego Narodzenia. Stanowi centralny punkt obchodów Świąt. Odprawiana jest w nocy z 24 na 25 grudnia, najczęściej o północy. Jej nazwa pochodzi od pasterzy, którzy pierwsi przybyli do Betlejem, gdzie w stajence narodził się Jezus. W kazaniach kapłani głoszą dobrą nowinę o tym, że Syn Boży stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
Pierwszą pasterkę odprawiono w VI w. Od tamtej pory ta wyjątkowa Msza św. stanowi ważny element Świąt. Szczególnie uroczyście jest obchodzona nie tylko w Polsce, ale także w Austrii, Bawarii, Hiszpanii, Włoszech i Irlandii Północnej. W Polsce najbardziej znane są Pasterki na Jasnej Górze w Częstochowie oraz w kopalni soli w Wieliczce – 100 metrów pod ziemią.

UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO

Liturgia Uroczystości Narodzenia Pańskiego odkrywa przed nami tajemnicę Wcielenia. Już w Starym Testamencie Pan Bóg zapowiadał przyjście na świat Mesjasza, który wyzwoli ludzi z grzechu i śmierci. Zapowiedź ta spełniła się w osobie Jezusa. Syn Boży narodzony z Dziewicy Maryi, przyjął ludzkie ciało i ludzką naturę. W Nim dokonało się zjednoczenie tego, co boskie z tym, co ludzkie. Oznacz to, że Jezus posiada dwie natury – ludzką i boską – zjednoczone w jednej osobie. W taki to sposób, w ubogiej stajence betlejemskiej Syn Boży wkracza w dzieje ludzkości.